Lechia Gdańsk przegrała 0:2 z Puszczą Niepołomice na własnym stadionie — i to nie tylko z powodu braku bramek, ale z powodu całkowitego braku wizji, energii i determinacji. Mecz 22. kolejki PKO BP Ekstraklasy, rozegrany 23 lutego 2025 roku o godzinie 12:15 na Polsat Plus Arena Gdańsk, zakończył się dla biało-zielonych nie tylko porażką, ale także pierwszą porażką ich trenera Johna Carvera, który objął stanowisko 30 listopada 2024 roku. Przed tym meczem miał on 3 zwycięstwa i 1 remis w 5 spotkaniach. Teraz — nic. A w trybie, w którym każdy punkt liczy się jak złoto, to nie jest błąd — to katastrofa.

Co poszło nie tak na Stadionie Miejskim?

Puszcza Niepołomice, drużyna z Niepołomice i w strefie spadkowej, przyjechała do Gdańska z jednym celem: wygrać. I zrobiła to z niezwykłą skutecznością. Piotr Mroziński otworzył rachunek w 18. minucie — po szybkim kontrze, gdy Lechia rozszerzyła się zbyt daleko. Bramkarz Szymon Weirauch rzucił się w stronę prawego słupka, a piłka, płynnie wystrzelona przez Mrozińskiego, poszła płasko, przy lewym. To było wystarczająco dobre. A potem — w 61. minucie — Artur Craciun z rzutu karnego. Kary zasłużone? To kwestia debaty. Ale to, że Lechia dała się pokonać w takim momencie, gdy jeszcze była szansa — to już nie przypadek. To systemowy błąd.

Lechia dwukrotnie uderzyła w poprzeczkę. Dwa razy. Dwa razy, gdy mogłaby zrównać, a zamiast tego — cisza. Nie brakowało wysiłku, ale brakowało decyzji. Jakby gracze mieli w głowie: "Zróbmy coś, ale nie za bardzo". W 22. minucie Tomas Bobcek z rzutu wolnego trafił w belkę. W 78. minucie Vladyslav Khlan — też. I nie było żadnej reakcji. Żadnej krzykniętej instrukcji z ławki. Żadnego wyraźnego przesunięcia taktycznego. Carver siedział, jakby czekał, aż gra sama się naprawi. Nie naprawiła się.

Wiek to nie przeszkoda — ale brak doświadczenia już tak

Lechia Gdańsk ma średnią wieku 22,5 roku — najmłodszy zespół w całej Ekstraklasie. Puszcza — 25,6. To nie jest tylko liczba. To różnica w stylu. Puszcza grała jak drużyna, która wie, jak wygrać w trudnych warunkach. Lechia — jak młodzież, która nie wie, jak trzymać przewagę. Kibice, którzy przybyli w liczbie 9 140, zaczęli się rozchodzić w 70. minucie. Nie z powodu zimna — było 5°C, ale z powodu bezradności. "Gdańszczanie wyglądali jak młodzieżowcy przy seniorach" — to stwierdzenie z jednej z relacji nie było przesadą. To była prawda.

Statystyki potwierdzają: Puszcza przebiegła 115 km, Lechia — 106,5. To nie jest różnica w szybkości — to różnica w poświęceniu. W 61. minucie, gdy Puszcza zdobyła drugą bramkę, Lechia przestała próbować. Nie z powodu kontuzji. Nie z powodu zmęczenia. Po prostu — przestała.

Historia i ciężar porażek

W historii bezpośrednich spotkań Lechia wygrała tylko raz. Puszcza — trzy razy. Dwa remisy. W sierpniu 2024 roku na stadionie w Krakowie Puszcza wygrała 4:1. W 2021 roku w Pucharze Polski — 3:1. To nie jest przypadek. To trend. I teraz, po tej porażce, wątpliwości rosną: czy Lechia ma w sobie siłę, by zmienić ten schemat? Czy to tylko kwestia trenera? Czy to kwestia struktury klubu?

Carver, były trener Newcastle i West Ham, przyjechał do Gdańska z reputacją człowieka, który potrafi "zrobić z młodych drużyn coś więcej". Ale teraz — po pięciu meczach — jego pierwsza porażka nie jest tylko statystyką. To jest sygnał. A w Ekstraklasie, gdzie każda porażka na własnym stadionie kosztuje pozycję, nie ma miejsca na wątpliwości.

Co teraz? Krytyczny mecz z Rakowem

Kolejny mecz Lechii — 3 marca 2025 roku — to nie jest tylko kolejny mecz. To jest ostatnia szansa na odzyskanie kontroli nad sezonem. Na własnym stadionie, z Rakowem Częstochowa. Drużyna, która w ostatnich pięciu meczach wygrała cztery razy. Drużyna, która gra z klasą, z ciężarem, z doświadczeniem. Jeśli Lechia przegra — spada do strefy spadkowej. Jeśli zremisuje — będzie w niej, ale z niewielką szansą na wydostanie się. Jeśli wygra — to może odzyskać odrobinę zaufania.

Puszcza Niepołomice, mimo zwycięstwa, nadal jest w strefie spadkowej. To znaczy — ich triumf nie wystarczył. A to znaczy, że w Ekstraklasie nie ma już "łatwych" meczów. Żadnych "przeciętnych" drużyn. Każdy punkt to jak kropla krwi. I Lechia właśnie straciła jedną z nich — na własnym stadionie, przed własnymi kibicami, bez żadnego powodu.

Co się dzieje z kadrami?

Zmiany na ławce — Vladyslav Tsarenko i Mykola Sezonienko — nie przyniosły zmiany. Nie zmieniły tempa. Nie zmieniły mentalności. To nie były złe wprowadzenia — to były wprowadzenia za późno. Jakby trener czekał, aż gra się rozpadnie, żeby coś zrobić. Ale nie ma czasu na czekanie. W Ekstraklasie nie ma "później". Jest tylko teraz.